Έχεις Μήνυμα… (9 Απριλίου 2016)

Ἐγκρατῶς πολιτευθείς, τῶν Ἀθλοφόρων ὁ δῆμος, τῆς ἐγκρατείας ἡμᾶς τὸ στάδιον, ἐνδυναμοῖ τρέχειν ἀκωλύτως, ὡς κηρύξας τὸν Χριστόν, ἐν σταδίῳ ἀνδρικῶς, καὶ παρεστὼς βήματι, στεφηφορῶν ἐντρυφᾷ, μετ’ Ἀγγέλων νοητῶς.

Κανών α΄, Ωδή ζ’ του Τριωδίου του Όρθρου του Σαββάτου, Δ’ Νηστειών

_____

Μια νέα κοπέλα πήγε να χειρουργηθεί σε νοσοκομείο της Συμφερούπολης. Η κατάστασή της ήταν πολύ σοβαρή και η εγχείρηση δύσκο­λη κι επικίνδυνη. Η γιατρός που θα την χειρουργούσε κάλεσε την μητέρα της ασθενούς και της είπε:

– Η εγχείρηση είναι πολύ δύσκολη κι επικίνδυνη. Δέν μπορώ νά σάς εγγυηθώ τίποτα. Δεν ξέρω αν η κόρη σας βγεί ζωντανή.

Δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Η νέα οδηγήθηκε στό χειρουργείο.
Σ’ όλη τη διάρκεια της εγχείρησης η μητέρα καθόταν στην αυλή του νοσοκο­μείου και με δάκρυα στα μάτια προσευχόταν στον Άγιο Λουκά τον Ιατρό καί στον Άγιο Παντελεήμονα να βοηθήσουν.

Σέ κάποια στιγμή μπροστά στα μάτια της μητέρας εκτυλίχθηκε ένα καταπληκτικό γεγονός: ο τοίχος του νο­σοκομείου έγινε διάφανος, σαν τζάμι. Φάνηκε η αίθουσα του χειρουργείου. Στο χειρουργικό κρεβάτι ήταν η κόρη της και γύρω η γιατρός που τη χειρουργούσε με τους συναδέλφους της. Δίπλα της στεκόταν η νοσοκόμα-εργαλειοδότρια που κρατούσε τα χειρουργικά εργαλεία.

Καί το ακόμα θαυμαστότερο: Δίπλα στη γιατρό είδε και τους Αγίους γιατρούς στους οποίους η ίδια προσευχόταν. Αριστερά στεκόταν ο Άγιος Παντελεήμονας με μιά λαμπάδα αναμμένη. Δεξιά στεκόταν ο Άγιος Λουκάς, ο όποιος έπαιρνε κάθε τόσο τα εργαλεία από τη νοσοκό­μα και τα έδινε στη γιατρό!

Η μητέρα έπεφτε από έκπληξη σε έκπληξη. Ένιωσε ότι η προσευχή της εισακούστηκε. Όταν τελείωσε η εγχείρηση, η γιατρός βγήκε χαρού­μενη καί ενθουσιασμένη. Φώναξε τη μητέρα και της είπε:

– Πήγαμε πολύ καλά, ανέλπιστα καλά!

Τότε η μητέρα της διηγήθηκε το θαυμαστό γεγονός που έζησε. Η γιατρός έμεινε αποσβολωμένη. Έκανε το σταυρό της και ομολόγησε:

– Τώρα κατάλαβα! Όση ώρα χειρουργούσα και ήθελα κάποιο χει­ρουργικό εργαλείο, δεν προλάβαινα να το πω στη νοσοκόμα. Με το που σκεφτόμουν ποιό εργαλείο θέλω, το είχα στα χέρια μου.

π. Νεκταρίου Αντωνοπούλου

«Ταχύς εις βοήθειαν…»