Ιερομαρτύρων Διονυσίου Επισκόπου Κορίνθου, Ιωάννου εκ Δαμασκού του εν Περσίδι, Αβίβου Επισκόπου Νέκρεζι Γεωργίας, Ουρβανού Επισκόπου Μακεδονίας, Σατουρνίνου Επισκόπου Τολώσης-Τουλούζης και των Δύο συν αυτώ Παρθένων Γαλλίας, Ραντμπούντ Επισκόπου Ουτρέχτης, Μαρτύρων Παρανόμου και των συν αυτώ 370 Συναθλητών εν Βιθυνία, Ουαλλεριανού ή Βαλεριανού, Φαίδρου, Φιλουμένου του εν Αγκύρα και ετέρων Έξι Μαρτύρων, Αγίων Νικολάου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, Μπρένταν του ταξιδευτού Επισκόπου Κλόνφερτ του Ιρλανδού Αποστόλου της Ισλανδίας, Θιριδάτου βασιλέως της Αρμενίας, Σαντούρν εν Ουαλλία, Οσίων Πιτυρούν ή Πιτιρίμ του Αιγυπτίου Μαθητου του Μεγάλου Αντωνίου, Ακακίου του Σιναΐτου, Μάρκου, Παγκοσμίου, Νεκταρίου του Υποτακτικού των Σπηλαίων του Κιέβου, Νεομάρτυρος Φιλουμένου του Νέου του Αγιοταφίτου
__________
[…] Να με δεις να δουλεύω στα χωράφια,… στο χτίσιμο, … σ΄ ό,τι μπορείς να φανταστείς! Πολλή ταπείνωση κέρδισα από αυτού του είδους τον αγώνα. Όμως, παρ΄όλη την κόπωση, πολλές φορές και εξάντληση, η καρδιά μου όλο και δυνατότερα γαντζώνεται στον Χριστό μου. Κάθε άλλη ενέργεια, κάθε άλλη σκέψη, ήταν για μένα η απλή επιφάνεια, κάτι, που οι περιστάσεις επιβάλλουν να γίνει. Ξέρεις, είναι η εποχή που αντιλαμβάνομαι ότι οι ανθρώπινες δυνάμεις δεν είναι ανεξάντλητες. Να στο πω αλλιώς: Αρχίζω να καταλαβαίνω ότι δεν γίνονται όλα. Στον μικρόκοσμο της ψυχής του καθενός, στο μικρο-ηλιακό του σύστημα, πρέπει αργά ή γρήγορα να μπει ένας ήλιος, κάτι που θα βάζειτ τους πλανήτες σε τάκη, κάτι που θα νοηματοδοτεί τις κινήσεις. Ένα κέντρο και γύρω του οι δορυφόροι. Αν αυτό δεν γίνει, η ζωή σκορπάει σαν ένα χυμένο υγρό πάνω στο τραπέζι και σπαταλιέται στους τέσσερις ανέμους. Εγώ είμαι πια βέβαιος: ο ήλιος μου, το λαμπερό μου αστέρι, το κέντρο της ύπαρξής μου είναι ο Χριστός. Αυτό σκέφτομαι, γι΄ αυτό ζω… τι λέω… δεν ζω, Εκείνος ζει μέσα μου. Η εμπειρία της παρουσίας Του όμως είναι πια δύσκολη. Πολλές φορές σκεφτόμουν με λίγη πίκρα το πόσο εύκολα Τον πρωτοσυνάντησα. Τώρα όμως ο δρόμος είναι τραχύς και η απογοήτευση καραδοκεί. Μπορεί όμως να μη νιώθω, ξέρω όμως, ξέρω πιο σίγουρα κι από ότι υπάρχω, ότι είναι εκεί, κρυμμένος αλλά ολοζώντανος, είναι εκεί και με παρακολουθεί σαν πατέρας, σαν μεγαλύτερος αδελφός, που περιμένει να νιώσει περήφανος για μένα. […]
Ηλία Λιαμή
«Ψίθυροι των Αγγέλων» (Ο Άγγελος των Δακρύων- Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)
Άγιος Παντελεήμων Χαλέπας Χανίων 