Απόστολος: Γαλ. γ’ 23-29 , δ’ 1-5
Ἀδελφοί, πρὸ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκλεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι. Ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν· ἐλθούσης δὲ τῆς πίστεως οὐκ ἔτι ὑπὸ παιδαγωγόν ἐσμεν. Πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ. Ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε· οὐκ ἔνι ᾽Ιουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ. Εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ ᾽Αβραὰμ σπέρμα ἐστέ, καὶ κατ᾽ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι. Λέγω δέ, ἐφ᾽ ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν, οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν, ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός. Οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι· ὅτε δὲ ἦλθεν τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν.
Νεοελληνική απόδοση:
Ἀδελφοί, 23 πρὶν νὰ ἔλθῃ ἡ διὰ τῆς πίστεως λύτρωσις καὶ σωτηρία, ὅλοι ἐφρουρούμεθα ἀπὸ τὸν Νόμον, κλεισμένοι καὶ περιμανδρωμένοι, προοριζόμενοι διὰ τὴν πίστιν, ποὺ ἔμελλε ἐν καιρῷ νὰ ἀποκαλυφθῇ. 24 Ὥστε ὁ Νόμος ἔγινε παιδαγωγός μας, ὁ ὁποῖος μᾶς ἐξεπαίδευε καὶ μᾶς προπαρασκευάζε νὰ ποθήσωμεν καὶ γνωρίσωμεν τὸν Χριστόν, ὥστε νὰ πάρωμεν τὴν δικαίωσιν ἀπὸ τὴν πίστιν. 25 Ἀπὸ τότε δέ ποὺ ἦλθεν αὐτὴ ἡ πίστις, ποὺ ἦλθε δηλαδὴ ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος διὰ τῆς πίστεως εἰς αὐτὸν μᾶς δίδει τὴν δικαίωσιν, δὲν εἴμεθα πλέον κάτω ἀπὸ τὸν παιδαγωγόν, δηλαδὴ κάτω ἀπὸ τὸν Νόμον. 26 Διότι ὅλοι εἶσθε υἱοὶ τοῦ Θεοῦ διὰ τῆς πίστεως εἰς τὸν Ἰησοῦν Χριστόν, 27 ἐπειδὴ ὅσοι ἔχετε βαπτισθῆ εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁμολογεῖτε ἔτσι αὐτὸν Σωτῆρα, ἐφορέσατε τὸν Χριστὸν καὶ ἐνωθήκατε μὲ αὐτόν. 28 Δι’ αὐτὸ καὶ εἰς τὴν νέαν κατάστασιν, εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Χριστοῦ, δὲν ὑπάρχουν διαφραὶ ἐθνικότητος, τάξεως καὶ φύλου. Δὲν ὑπάρχει Ἰουδαῖος οὔτε Ἕλλην, δὲν ὑπάρχει δοῦλος οὔτε ἐλεύθερος, δὲν ὑπάρχει ἄρσεν καὶ θύλυ, διότι ὅλοι σεῖς εἶσθε ἔνας νέος ἄνθρωπος καὶ νέος ὀργανισμός, διὰ μέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. 29 Ἐὰν δὲ σεῖς οἱ ἐθνικοί, ποὺ ἐπιστεύσατε, ἀνήκετε εἰς τὸν Χριστόν, ἄρα εἶσθε πνευματικοὶ ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραὰμ καὶ σύμφωνα μὲ τὴν ὑπόσχεσιν, ποὺ ὁ Θεὸς ἔδωσεν εἰς αὐτόν, κληρονόμοι τῶν εὐλογιῶν. Σᾶς λέγω δὲ καὶ τοῦτο· ὅτι ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος εἶναι νήπιος καὶ ἀνήλικος, δὲν διαφέρει τίποτε ἀπὸ τὸν δοῦλον, καίτοι εἶναι κύριος ὅλης τῆς κληρονομίας. 2 Ἀλλ’ εὑρίσκεται πάντοτε κάτω ἀπὸ τὴν κηδεμονίαν καὶ τὴν ἐξουσίαν τῶν ἐπιτρόπων, ποὺ τὸν ἐκπροσωποῦν, καὶ κάτω ἀπὸ τοὺς οἰκονόμους, ποὺ διαχειρίζονται τὴν κληρονομίαν, μέχρι τῆς προσθεμίας, ποὺ ἔχει ὁρίσει μὲ τὴν διαθήκην του ὁ πατήρ. 3 Ἔτσι καὶ ἡμεῖς οἱ Χριστιανοί, ἐφ’ ὅσον διαρκοῦσε ἡ νηπιακή μας ἡλικία, ἀπὸ πνευματικῆς ἀπόψεως, ἤμεθα ὑποδουλωμένοι κάτω ἀπὸ τὰς στοιχειώδεις διατάξεις τοῦ μωσαϊκοῦ Νόμου καὶ τῶν ἄλλων θρησκειῶν, ποὺ ἔχουν οἱ ἄνθρωποι τῆς ἀγνοίας. 4 Ὅταν δὲ συνεπληρώθη ὁ χρόνος καὶ ἦλθεν ὁ κατάλληλος καιρός, ποὺ εἶχεν ὁρισθῇ μέσα εἰς τὸ θεῖον σχέδιον, ἔστειλεν ὁ Θεός, ἀπὸ τὸν οὐρανὸν εἰς τὴν γῆν, τὸν Υἱόν του, ὁ ὁποῖος ἔλαβε σάρκα ἀνθρωπίνην διὰ μέσου παρθένου γυναικὸς καὶ ὑπετάχθη θεληματικὰ εἰς τὸν μωσαϊκὸν Νόμον. 5 Καὶ τοῦτο, διὰ νὰ ἐξαγοράσῃ ἐκείνους ποὺ εὑρίσκοντο κάτω ἀπὸ τὴν κατάραν τοῦ Νόμου, διὰ νὰ πάρωμεν ὅλοι τὴν υἱοθεσίαν, ποὺ μᾶς εἶχεν ὑποσχεθὴ ὁ Θεός.
Ιερό Ευαγγέλιο: Μαρκ. ε’ 24-34
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἠκολούθει τῷ Ἰησοῦ ὄχλος πολύς, καὶ συνέθλιβον αὐτόν. 25Καὶ γυνή τις οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἔτη δώδεκα, 26καὶ πολλὰ παθοῦσα ὑπὸ πολλῶν ἰατρῶν καὶ δαπανήσασα τὰ παρ’ ἑαυτῆς πάντα, καὶ μηδὲν ὠφεληθεῖσα, ἀλλὰ μᾶλλον εἰς τὸ χεῖρον ἐλθοῦσα, 27ἀκούσασα περὶ τοῦ Ἰησοῦ, ἐλθοῦσα ἐν τῷ ὄχλῳ ὄπισθεν ἥψατο τοῦ ἱματίου αὐτοῦ· 28ἔλεγεν γὰρ ἐν ἑαυτῇ ὅτι Ἐὰν ἅψωμαι κἂν τῶν ἱματίων αὐτοῦ, σωθήσομαι. 29καὶ εὐθέως ἐξηράνθη ἡ πηγὴ τοῦ αἵματος αὐτῆς, καὶ ἔγνω τῷ σώματι ὅτι ἴαται ἀπὸ τῆς μάστιγος. 30καὶ εὐθέως ὁ Ἰησοῦς ἐπιγνοὺς ἐν ἑαυτῷ τὴν ἐξ αὐτοῦ δύναμιν ἐξελθοῦσαν, ἐπιστραφεὶς ἐν τῷ ὄχλῳ ἔλεγε· Τίς μου ἥψατο τῶν ἱματίων; 31καὶ ἔλεγον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· Βλέπεις τὸν ὄχλον συνθλίβοντά σε, καὶ λέγεις· τίς μου ἥψατο; 32καὶ περιεβλέπετο ἰδεῖν τὴν τοῦτο ποιήσασαν. 33ἡ δὲ γυνὴ φοβηθεῖσα καὶ τρέμουσα, εἰδυῖα ὃ γέγονεν ἐπ’ αὐτῇ, ἦλθε καὶ προσέπεσεν αὐτῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν. 34ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· Θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· ὕπαγε εἰς εἰρήνην, καὶ ἴσθι ὑγιὴς ἀπὸ τῆς μάστιγός σου.
Νεοελληνική απόδοση:
Κατ’ ἐκείνον τόν καιρό, 24 λαὸς δὲ πολὺς τὸν ἀκολουθοῦσε καὶ οἱ ἄνθρωποι τὸν ἐστρύμωχναν. 25 Καὶ μιὰ γυναῖκα, ἡ ὁποία ἔπασχεν ἐπὶ δώδεκα ἔτη ἀπὸ αἱμορραγίαν 26 καὶ εἶχε ταλαιπωρηθῇ πολὺ ἀπὸ πολλοὺς ἰατρούς, εἶχε δὲ ἐξοδεύσει ὅλα τὰ ὑπάρχοντά της, χωρὶς νὰ ἵδῃ καμμίαν ὠφέλειαν, ἀλλὰ μᾶλλον εἶχε ἔλθει εἰς τὸ χειρότερον, 27 ὅταν ἤκουσε διὰ τὰ θαύματα ποὺ ἔκανε ὁ Ἰησοῦς, ἀνεμίχθη μὲ τὸ πλῆθος, ἦλθε πίσω ἀπὸ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἤγγισε τὸ ἔνδυμά του. 28 Διότι ἔλεγε μέσα της, ὅτι «ἐὰν καὶ μόνον ἐγγίσω τὰ ἐνδύματά του, θὰ σωθῶ». 29 Καὶ ἀμέσως ἐξηράθηκε καὶ ἔκλεισεν ἡ πηγή, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἔτρεχε τὸ αἷμα της, καὶ ἀντελήφθη ἀπὸ τὴν βελτίωσίν που ἦλθε εἰς τὸ σῶμα της, ὅτι ἰατρεύθη ἀπὸ τὸ βάσανον ἐκεῖνο. 30 Καὶ ἀμέσως ὁ Ἰησοῦς ἀντελήφθη πολὺ καλά, ὡς παντογνώστης, τὴν δύναμιν ποὺ ἐβγῆκεν ἀπὸ αὐτὸν καὶ στραφεὶς εἰς τὸ πλῆθος ἔλεγε· <ποιὸς ἤγγισε τὰ ἐνδύματά μου; 31 Καὶ ἔλεγον εἰς αὐτὸν οἱ μαθηταί του· «βλέπεις τὸν ὄχλον νὰ σὲ σπρώχνῃ ἀπὸ ὅλα τὰ σημεῖα καὶ ἐρωτᾷς ποιὸς σὲ ἤγγισε;». 32 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως περιέφερε γύρω τὸ βλέμμα του, διὰ νὰ ἴδῃ αὐτήν, ποὺ εἶχε κάμει αὐτό. 33 Ἡ δὲ γυναῖκα φοβισμένη καὶ τρέμουσα, ἐπειδὴ εἶχε πλέον ἀντιληφθῇ πολὺ καλὰ τὴν θεραπείαν, ποὺ τῆς εἶχε γίνει, ἦλθε καὶ ἔπεσεν εἰς τὰ γόνατα ἐμπρός του καὶ τοῦ εἶπεν ὅλην τὴν αλήθειαν. 34 Ἐκεῖνος δὲ τῆς εἶπε· «κόρη μου, ἡ πίστις σου σὲ ἔχει σώσει· πήγαινε μὲ εἰρήνην εἰς τὴν ψυχήν σου καὶ νὰ εἶσαι γιὰ πάντα ὑγιὴς καὶ ἀπηλλαγμένη ἀπὸ τὴν βασανιστικὴν ἀσθένειάν σου».
Άγιος Παντελεήμων Χαλέπας Χανίων 