Αναγνώσματα (8 Μαρτίου 2021)

Απόστολος: Γ’ Ιωαν. 1-15

Ὁ πρεσβύτερος Γαΐῳ τῷ ἀγαπητῷ, ὃν ἐγὼ ἀγαπῶ ἐν ἀληθείᾳ. ᾽Αγαπητέ, περὶ πάντων εὔχομαί σε εὐοδοῦσθαι καὶ ὑγιαίνειν, καθὼς εὐοδοῦταί σου ἡ ψυχή· ἐχάρην γὰρ λίαν ἐρχομένων ἀδελφῶν καὶ μαρτυρούντων σου τῇ ἀληθείᾳ, καθὼς σὺ ἐν ἀληθείᾳ περιπατεῖς. Μειζοτέραν τούτων οὐκ ἔχω χαράν, ἵνα ἀκούω τὰ ἐμὰ τέκνα ἐν ἀληθείᾳ περιπατοῦντα. ᾽Αγαπητέ, πιστὸν ποιεῖς ὃ ἐὰν ἐργάσῃ εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ εἰς τοὺς ξένους, οἳ ἐμαρτύρησάν σου τῇ ἀγάπῃ ἐνώπιον ἐκκλησίας, οὓς καλῶς ποιήσεις προπέμψας ἀξίως τοῦ Θεοῦ. Ὑπὲρ γὰρ τοῦ ὀνόματος ἐξῆλθον, μηδέν λαμβάνοντες ἀπὸ τῶν ἐθνικῶν. Ἡμεῖς οὖν ὀφείλομεν ἀπολαμβάνειν τοὺς τοιούτους, ἵνα συνεργοὶ γινώμεθα τῇ ἀληθείᾳ. ῎Εγραψα τῇ ἐκκλησίᾳ· ἀλλ᾽ ὁ φιλοπρωτεύων αὐτῶν Διοτρεφὴς οὐκ ἐπιδέχεται ἡμᾶς. Διὰ τοῦτο, ἐὰν ἔλθω, ὑπομνήσω αὐτοῦ τὰ ἔργα ἃ ποιεῖ, λόγοις πονηροῖς φλυαρῶν ἡμᾶς· καὶ μὴ ἀρκούμενος ἐπὶ τούτοις οὔτε αὐτὸς ἐπιδέχεται τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τοὺς βουλο μένους κωλύει καὶ ἐκ τῆς ἐκκλησίας ἐκβάλλει. ᾽Αγαπητέ, μὴ μιμοῦ τὸ κακόν, ἀλλὰ τὸ ἀγαθόν. Ὁ ἀγαθοποιῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν· ὁ κακοποιῶν οὐχ ἑώρακε τὸν Θεόν. Δημητρίῳ μεμαρτύρηται ὑπὸ πάντων καὶ ὑπ᾽ αὐτῆς τῆς ἀληθείας· καὶ ἡμεῖς δὲ μαρτυροῦμεν, καὶ οἴδατε ὅτι ἡ μαρτυρία ἡμῶν ἀληθής ἐστι. Πολλὰ εἶχον γράφειν, ἀλλ᾽ οὐ θέλω διὰ μέλανος καὶ καλάμου σοι γράψαι· ἐλπίζω δὲ εὐθέως ἰδεῖν σε, καὶ στόμα πρὸς στόμα λαλήσομεν. εἰρήνη σοι. Ἀσπάζονταί σε οἱ φίλοι. Ἀσπάζου τοὺς φίλους κατ᾽ ὄνομα.

Νεοελληνική απόδοση:

Εγώ, ὁ μεγαλύτερος κατὰ τὴν ἡλικίαν καὶ κατὰ τὸ ἀξίωμα, τὸ ὁποῖον μοῦ  ἔχει δώσει ὁ Θεός, πρὸς τὸν ἀγαπητὸν Γάϊον, τὸν ὁποῖον ἐγὼ ἀγαπῶ μὲ τὴν ἁγνὴν καὶ ἄδολον ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ. 2 Ἀγαπητέ, εὔχομαι νὰ κατευοδώνεσαι καὶ νὰ προοδεύῃς εἰς ὅλα καὶ νὰ ὑγιαίνῃς, ὅπως προοδεύει καὶ κατευοδώνεται ἡ ψυχή σου. 3 Ἐχάρηκα δὲ πολὺ καὶ χαίρω κάθε φορὰν ποὺ ἔρχονται ἀδελφοί, οἱ ὁποῖοι μὲ πληροφοροῦν καὶ μαρτυροῦν διὰ τὴν ἀλήθειάν σου, δηλαδὴ διὰ τὸ γεγονὸς ὅτι σὺ ζῇς καὶ συμπεριφέρεσαι σύμφωνα μὲ τὴν ἀλήθειαν τοῦ Εὐαγγελίου. 4 Δὲν ἔχω δὲ ἄλλην μεγαλυτέραν χαράν, ἀπὸ τὸ νὰ ἀκούω, ὅτι τὰ πνευματικά μου τέκνα ζοῦν μέσα εἰς τὴν ἀλήθειαν καὶ φέρονται ὅπως ἐπιβάλλει ἡ ἀλήθεια. 5 Ἀγαπητέ, πράττεις καὶ ἐνεργεῖς κατὰ τρόπον σύμφωνον πρὸς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ κάθε τι, ποὺ ἐργάζεσαι καὶ θὰ ἐργασθῇς διὰ τὴν πνευματικὴν καὶ ὑλικὴν ἐξυπηρέτησιν τῶν γνωστῶν ἀδελφῶν, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀγνώστων, ποὺ ἔχουν ἀνάγκην νὰ τοὺς φιλοξενήσῃς. 6 Αὐτοὶ ἐμαρτύρησαν καὶ διεβεβαίωσαν ἐμπρὸς εἰς τὴν συγκέντρωσιν τῶν πιστῶν διὰ τὴν ἀγάπην, ποὺ δείχνεις εἰς ὅλους. Αὐτοὺς καλῶς θὰ πράξῃς, ἐὰν καὶ  εἰς τὸ μέλλον τοὺς κατευοδώσῃς ὅπως θέλει ὁ Θεός, παρέχων εἰς αὐτοὺς ὅσα τοὺς χρειάζονται διὰ τὸ ταξίδι των. 7 Διότι αὐτοὶ διὰ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἐβγῆκαν καὶ περιοδεύουν ἀνὰ τὰ διάφορα μέρη, χωρὶς νὰ παίρνουν τίποτε ἀπὸ τοὺς ἐθνικούς, πρὸς τοὺς ὁποίους κηρύττουν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Εὐαγγελίου. 8 Ἡμεῖς, λοιπόν, ἔχομεν ὑποχρέωσιν νὰ ὑποδεχώμεθα καὶ νὰ φιλοξενοῦμεν αὐτοὺς τοὺς ἀδελφοὺς μας, διὰ νὰ γινώμεθα ἔτσι συνεργάται εἰς τὴν διάδοσιν τῆς ἀληθείας. 9 Ἔγραψα εἰς τὴν Ἐκκλησίαν διὰ τὸ καθῆκον αὐτὸ τῆς φιλοξενίας. Ἀλλ’ ὁ Διοτρεφής, ποὺ ἐπιδιώκει νὰ κατέχῃ τὰ πρωτεία ἐπὶ τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, δὲν μὲ δέχεται ὡς πρεσβύτερον, ὡς ἀπόστολον τοῦ Χριστοῦ. 10 Διὰ τοῦτο, ἐὰν ἔλθω πρὸς σᾶς, θὰ ὑπενθυμίσω ἐνώπιον ὅλων τὰ ἔργα, τὰ ὁποῖα πράττει φλυαρῶν εἰς βάρος μας καὶ κατηγορῶν ἡμᾶς μὲ ἀνόητα καὶ κακόβουλα λόγια. Καὶ μὴ ἀρκούμενος εἰς αὐτὰ οὔτε ὁ ἴδιος δέχεται νὰ φιλοξενῇ τοὺς περιοδεύοντας διὰ τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου ἀδελφούς, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐμποδίζει. Καὶ ἂν αὐτοὶ ἐπιμείνουν εἰς τὸ καθῆκον τῆς φιλοξενίας, τοὺς διώχνει ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν. 11 Ἀγαπητέ, μὴ μιμεῖσαι τὸ κακόν, ἀλλὰ νὰ μιμῆσαι τὸ ἀγαθόν. Ἐκεῖνος ποὺ πράτει μὲ προθυμίαν καὶ ἀνιδιοτέλειαν τὸ ἀγαθὸν εἶναι ἀπὸ τὸν Θεόν. Ἐξ ἀντιθέτου, ἐκεῖνος ποὺ πράτει τὸ κακόν, δὲν ἔχει ἴδει καὶ δὲν ἔχει γνωρίσει καθόλου τὸν Θεόν. 12 Διὰ τὸν Δημήτριον ἔχει δοθῇ καλὴ μαρτυρία ἀπὸ ὅλους καὶ ἀπὸ αὐτὴν ταύτην τὴν φωνὴν τῶν γεγονότων. Ἀλλὰ καὶ ἡμεῖς μαρτυροῦμεν καὶ ἐπιβεβαιώνομεν τοῦτο· καὶ ξέρετε καλά, ὅτι ἡ μαρτυρία μας εἶναι ἀληθινή. 13 Πολλὰ εἶχα νὰ σοῦ γράψω, ἀλλὰ δὲν θέλω να σοῦ τὰ γράψω μὲ μελάνη καὶ πέννα. 14 Ἐλπίζω δὲ ἐντὸς ὀλίγου νὰ σὲ ἰδῶ καὶ νὰ ὁμιλήσωμεν διὰ ζώσης φωνῆς ἀπὸ κοντά. 15 Ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἂς εἶναι πάντοτε μαζῆ σου. Σὲ χερετοῦν οἱ ἐδῶ φίλοι σου καὶ ἀδελφοί. Χαιρέτησε ἕνα – ἕνα μὲ τ’ ὄνομα του τοὺς φίλους μας καὶ ἀδελφούς.  

Ιερό Ευαγγέλιο: Λουκ ιθ’ 29-40, κβ’ 7-39

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ὡς ἤγγισεν ὁ Ἰησοῦς εἰς Βηθσφαγῆ καὶ Βηθανίαν πρὸς τὸ ὄρος τὸ καλούμενον ἐλαιῶν, ἀπέστειλε δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ³⁰εἰπών· Ὑπάγετε εἰς τὴν κατέναντι κώμην, ἐν ᾗ εἰσπορευόμενοι εὑρήσετε πῶλον δεδεμένον, ἐφ’ ὃν οὐδεὶς πώποτε ἀνθρώπων ἐκάθισε· λύσαντες αὐτὸν ἀγάγετε. ³¹καὶ ἐάν τις ὑμᾶς ἐρωτᾷ, διατί λύετε; οὕτως ἐρεῖτε αὐτῷ, ὅτι ὁ Κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει. ³²ἀπελθόντες δὲ οἱ ἀπεσταλμένοι εὗρον καθὼς εἶπεν αὐτοῖς, ἑστῶτα τὸν πῶλον· ³³λυόντων δὲ αὐτῶν τὸν πῶλον εἶπον οἱ κύριοι αὐτοῦ πρὸς αὐτούς· Τί λύετε τὸν πῶλον; ³⁴οἱ δὲ εἶπον ὅτι Ὁ Κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει. ³⁵καὶ ἤγαγον αὐτὸν πρὸς τὸν Ἰησοῦν, καὶ ἐπιρίψαντες ἑαυτῶν τὰ ἱμάτια ἐπὶ τὸν πῶλον ἐπεβίβασαν τὸν Ἰησοῦν. ³⁶πορευομένου δὲ αὐτοῦ ὑπεστρώννυον τὰ ἱμάτια αὐτῶν ἐν τῇ ὁδῷ. ³⁷ἐγγίζοντος δὲ αὐτοῦ ἤδη πρὸς τῇ καταβάσει τοῦ ὄρους τῶν ἐλαιῶν ἤρξαντο ἅπαν τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν χαίροντες αἰνεῖν τὸν Θεὸν φωνῇ μεγάλῃ περὶ πασῶν ὧν εἶδον δυνάμεων ³⁸λέγοντες· Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος βασιλεὺς ἐν ὀνόματι Κυρίου· εἰρήνη ἐν οὐρανῷ καὶ δόξα ἐν ὑψίστοις. ³⁹καί τινες τῶν Φαρισαίων ἀπὸ τοῦ ὄχλου εἶπον πρὸς αὐτόν· Διδάσκαλε, ἐπιτίμησον τοῖς μαθηταῖς σου. ⁴⁰καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν οὗτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται. Ἦλθε δὲ ἡ ἡμέρα τῶν ἀζύμων, ἐν ᾗ ἔδει θύεσθαι τὸ πάσχα, ⁸καὶ ἀπέστειλε Πέτρον καὶ Ἰωάννην εἰπών· Πορευθέντες ἑτοιμάσατε ἡμῖν τὸ πάσχα ἵνα φάγωμεν. ⁹οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμεν; ¹⁰ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Ἰδοὺ εἰσελθόντων ὑμῶν εἰς τὴν πόλιν συναντήσει ὑμῖν ἄνθρωπος κεράμιον ὕδατος βαστάζων· ἀκολουθήσατε αὐτῷ εἰς τὴν οἰκίαν οὗ εἰσπορεύεται, ¹¹καὶ ἐρεῖτε τῷ οἰκοδεσπότῃ τῆς οἰκίας· λέγει σοι ὁ διδάσκαλος, ποῦ ἐστι τὸ κατάλυμα ὅπου τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου φάγω; ¹²κἀκεῖνος ὑμῖν δείξει ἀνώγαιον μέγα ἐστρωμένον· ἐκεῖ ἑτοιμάσατε. ¹³ἀπελθόντες δὲ εὗρον καθὼς εἴρηκεν αὐτοῖς, καὶ ἡτοίμασαν τὸ πάσχα. ¹⁴Καὶ ὅτε ἐγένετο ἡ ὥρα, ἀνέπεσε, καὶ οἱ δώδεκα ἀπόστολοι σὺν αὐτῷ. ¹⁵καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἐπιθυμίᾳ ἐπεθύμησα τοῦτο τὸ πάσχα φαγεῖν μεθ’ ὑμῶν πρὸ τοῦ με παθεῖν· ¹⁶λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐκέτι οὐ μὴ φάγω ἐξ αὐτοῦ ἕως ὅτου πληρωθῇ ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ. ¹⁷καὶ δεξάμενος τὸ ποτήριον εὐχαριστήσας εἶπε· Λάβετε τοῦτο καὶ διαμερίσατε ἑαυτοῖς· ¹⁸λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ πίω ἀπὸ τοῦ γενήματος τῆς ἀμπέλου ἕως ὅτου ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἔλθῃ. ¹⁹καὶ λαβὼν ἄρτον εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· Τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου τὸ ὑπὲρ ὑμῶν διδόμενον· τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν. ²⁰ὡσαύτως καὶ τὸ ποτήριον μετὰ τὸ δειπνῆσαι, λέγων· Τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐν τῷ αἵματί μου, τὸ ὑπὲρ ὑμῶν ἐκχυνόμενον. ²¹πλὴν ἰδοὺ ἡ χεὶρ τοῦ παραδιδόντος με μετ’ ἐμοῦ ἐπὶ τῆς τραπέζης. ²²καὶ ὁ μὲν υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου πορεύεται κατὰ τὸ ὡρισμένον· πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι’ οὗ παραδίδοται. ²³καὶ αὐτοὶ ἤρξαντο συζητεῖν πρὸς ἑαυτοὺς τὸ τίς ἄρα εἴη ἐξ αὐτῶν ὁ τοῦτο μέλλων πράσσειν. ²⁴Ἐγένετο δὲ καὶ φιλονεικία ἐν αὐτοῖς, τὸ τίς αὐτῶν δοκεῖ εἶναι μείζων. ²⁵ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Οἱ βασιλεῖς τῶν ἐθνῶν κυριεύουσιν αὐτῶν, καὶ οἱ ἐξουσιάζοντες αὐτῶν εὐεργέται καλοῦνται· ²⁶ὑμεῖς δὲ οὐχ οὕτως, ἀλλ’ ὁ μείζων ἐν ὑμῖν γινέσθω ὡς ὁ νεώτερος, καὶ ὁ ἡγούμενος ὡς ὁ διακονῶν. ²⁷τίς γὰρ μείζων, ὁ ἀνακείμενος ἢ ὁ διακονῶν; οὐχὶ ὁ ἀνακείμενος; ἐγὼ δὲ εἰμι ἐν μέσῳ ὑμῶν ὡς ὁ διακονῶν. ²⁸ὑμεῖς δέ ἐστε οἱ διαμεμενηκότες μετ’ ἐμοῦ ἐν τοῖς πειρασμοῖς μου· ²⁹κἀγὼ διατίθεμαι ὑμῖν καθὼς διέθετό μοι ὁ πατήρ μου βασιλείαν, ³⁰ἵνα ἐσθίητε καὶ πίνητε ἐπὶ τῆς τραπέζης μου ἐν τῇ βασιλείᾳ μου, καὶ καθήσεσθε ἐπὶ θρόνων κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. ³¹Εἶπε δὲ ὁ Κύριος· Σίμων Σίμων, ἰδοὺ ὁ σατανᾶς ἐξῃτήσατο ὑμᾶς τοῦ σινιάσαι ὡς τὸν σῖτον· ³²ἐγὼ δὲ ἐδεήθην περὶ σοῦ ἵνα μὴ ἐκλίπῃ ἡ πίστις σου· καὶ σύ ποτε ἐπιστρέψας στήριξον τοὺς ἀδελφούς σου. ³³ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· Κύριε, μετὰ σοῦ ἕτοιμός εἰμι καὶ εἰς φυλακὴν καὶ εἰς θάνατον πορεύεσθαι. ³⁴ὁ δὲ εἶπε· Λέγω σοι, Πέτρε, οὐ φωνήσει σήμερον ἀλέκτωρ πρὶν ἢ τρὶς ἀπαρνήσῃ μὴ εἰδέναι με. ³⁵Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Ὅτε ἀπέστειλα ὑμᾶς ἄτερ βαλαντίου καὶ πήρας καὶ ὑποδημάτων, μή τινος ὑστερήθητε; οἱ δὲ εἶπον· Οὐθενός. ³⁶εἶπεν οὖν αὐτοῖς· Ἀλλὰ νῦν ὁ ἔχων βαλάντιον ἀράτω, ὁμοίως καὶ πήραν, καὶ ὁ μὴ ἔχων πωλήσει τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ καὶ ἀγοράσει μάχαιραν. ³⁷λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι ἔτι τοῦτο τὸ γεγραμμένον δεῖ τελεσθῆναι ἐν ἐμοί, τὸ καὶ μετὰ ἀνόμων ἐλογίσθη· καὶ γὰρ τὰ περὶ ἐμοῦ τέλος ἔχει. ³⁸οἱ δὲ εἶπον· Κύριε, ἰδοὺ μάχαιραι ὧδε δύο. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Ἱκανόν ἐστι. ³⁹Καὶ ἐξελθὼν ἐπορεύθη κατὰ τὸ ἔθος εἰς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν· ἠκολούθησαν δὲ αὐτῷ καὶ οἱ μαθηταί αὐτοῦ.

Νεοελληνική απόδοση:

Κατ΄ ἐκείνο τόν καιρό, 29 καθὼς ὁ Ἰησοῦς ἐπλησίσεν εἰς τὴν Βηθσφαγῆ καὶ τὴν Βηθανίαν, κοντὰ εἰς τὸ ὅρος, ποὺ ἐλέγετο ὅρος τῶν ᾿Ελαιῶν, ἔστειλε δύο ἀπὸ τοὺς μαθητάς του, 30 καὶ τοὺς εἶπε· «πηγαίνετε εἰς τὸ ἀπέναντι χωριὸ καὶ καθὼς θὰ εἰσέρχεθε, θὰ βρῆτε ἕνα δεμένο πουλάρι, ἐπάνω εἰς τὸ ὁποῖον ποτέ κανεὶς ἄνθρωπος δὲν ἔχει καθίσει. Λῦστε το καὶ φέρτε το ἐδῶ. 31 Καὶ ἂν κανεὶς σᾶς ἐρωτήσῃ, διατὶ τὸ λύετε; Σεῖς θὰ τοῦ ἀπαντήσετε ὡς ἐξῇς· ὅτι τὸ χρειάζεται ὁ Κύριος». 32 Ὅταν δὲ ἐπῆγαν οἱ ἀπεσταλμένοι, εὐρῆκαν ὅπως ἀκριβῶς εἶχεν εἴπει ὁ Κύριος, δηλαδὴ τὸ πουλάρι νὰ στέκεται ἐκεῖ. 33 Ὅταν δὲ ἔλυαν τὸ πουλάρι, εἶπαν πρὸς αὐτοὺς οἱ κύριοι του· «διατὶ λύετε τὸ πουλάρι;». 34 Ἐκεῖνοι δὲ ἀπήντησαν, ὅτι τὸ χρειάζεται ὁ Κύριος. 35 Καὶ τὸ ἔφεραν πρὸς τὸν Ἰησοῦν. Καὶ ἀφοῦ ἔρριψαν ἐπάνω εἰς αὐτὸ τὰ ἐξωτερικά των ἐνδύματα, ἐβοήθησαν τὸν Κύριον νὰ ἀνεβῇ εἰς τὸ πουλάρι. 36 Καθὼς δὲ ὁ Κύριος ἐπροχωροῦσε, οἱ ἀκροαταὶ ποὺ τὸν συνώδευαν, ἔστρωναν τὰ ἐνδύματά των εἰς τὸν δρόμον, εἰς ἔνδειξιν σεβασμοῦ, διὰ νὰ περάσῃ ἐπάνω ἀπὸ αὐτά. 37 Ὅταν δὲ ἐπλησίαζε εἰς τὸ τέρμα τοῦ κατηφορικοῦ δρόμου τοῦ ὅρους τῶν Ἐλαιῶν, ὅλον τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν μὲ χαρὰν ἤρχισαν νὰ δοξολογοῦν τὸν Θεὸν μὲ φωνὴν μεγάλην δι’ ὅλα τὰ καταπληκτικὰ θαύματα, ποὺ εἶχαν ἰδεῖ, 38 λέγοντες· «εὐλογημένος ὁ βασιλεύς, ποὺ ἔρχεται ἐν ὀνόματι Κυρίου. Δι’ αὐτοῦ θὰ ἀποκατασταθῇ ἡ εἰρήνη μεταξὺ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων καὶ θὰ ἀναπέμπεται δόξα εἰς τὸν ἐν ὑψίστοις πανάγαθον Θεόν». 39 Καὶ μερικοὶ ἀπὸ τοὺς Φαρισαίους, ποὺ ἦσαν ἀναμεμιγμένοι μὲ τὸν ὄχλον, ἐβγῆκαν καὶ εἶπαν εἰς αὐτόν· «Διδάσκαλε, νὰ ἐπιπλήξῃς τοὺς μαθητάς σου, διὰ τὴν δόξαν, ποὺ σοῦ ἀποδίδουν καὶ ἡ ὁποία ἀνήκει μόνον εἰς τὸν Μεσσίαν». 40 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς τοὺς εἶπε· «σᾶς διαβεβαιώνω, ὅτι ἐὰν αὐτοὶ σιωπήσουν, οἱ πέτρες θὰ φωνάξουν». 7 Ἦλθε ἡ ἡμέρα τῶν ἀζύμων, ἡ ὁποία ἤρχιζε ἀπὸ τὴν δύσιν τῆς Μεγάλης Πέμπτης καὶ ἐτελείωνε μὲ τὴν δύσιν τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς. Κατ’ αὐτὴν ἔπρεπε οἱ Ἑβραῖοι νὰ ἐτοιμάσουν τὰ ἄζυμα ψωμιά, νὰ θυσιάσουν δὲ καὶ νὰ ψήσουν τὸν πασχάλιον ἀμνόν, ὥστε νὰ εἶναι ἕτοιμος μετὰ τὴν δύσιν τῆς Παρασκευῆς, ποὺ θὰ ἤρχιζε ἡ μεγάλη ἡμέρα τοῦ Πάσχα. 8 Καὶ ἔστειλε ὁ Ἰησοῦς κατὰ τὸ ἀπόγευμα τῆς Μεγάλης Πέμπτης τὸν Πέτρον καὶ τὸν Ἰωάννην καὶ τοὺς εἶπε· «πηγαίνετε καὶ ἐτοιμάσατέ μας τὸ Πάσχα, διὰ νὰ φάγωμεν». 9 Αὐτοὶ δὲ τοῦ εἶπαν· «ποῦ θέλεις νὰ ἐτοιμάσωμεν»; 10 Ὁ δὲ Ἰησοῦς τοὺς εἶπε· «ἰδοὺ καθὼς θὰ εἰσέλθετε εἰς τὴν πόλιν, θὰ σᾶς συναντήσῃ ἕνας ἄνθρωπος, ποὺ θὰ βαστάζῃ μιὰ πήλινῃ στάμνα νερό· ἀκολουθῆστε τον εἰς τὸ σπίτι, ποὺ θὰ μπῇ. 11 Καὶ θὰ πῆτε εἰς τὸν οἰκοδεσπότην τοῦ σπιτιοῦ· σὲ ἐρωτᾷ ὁ διδάσκαλος, ποῦ εἶναι τὸ κατάλυμα, ὅπου μαζῆ μὲ τοὺς μαθητάς μου θὰ φάγω τὸ Πάσχα; 12 Καὶ ἐκεῖνος θὰ σᾶς δείξῃ ἕνα μεγάλο ἀνώγειον τακτοποιημένον καὶ μὲ στρωμένα τὰ ἀνάκλιντρα γύρω ἀπὸ τὸ τραπέζι τοῦ φαγητοῦ. Ἐκεῖ νὰ ἑτοιμάσετε». 13 Ἐπῆγαν δὲ οἱ δύο μαθηταί, εὐρῆκαν ὅπως τοὺς εἶχε πεῖ ὁ Κύριος καὶ ἐτοίμασαν τὰ τοῦ πάσχα. 14 Καὶ ὅταν ἦλθεν ἡ ὥρα ἐξηπλώθη ὁ Κύριος κοντὰ εἰς τὴν τράπεζαν τοῦ φαγητοῦ καὶ μαζῆ μὲ αὐτὸν οἱ δώδεκα, ὁ καθένας εἰς τὴν θέσιν του. 15 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· «πάρα πολὺ ἐπεθύμησα προτοῦ νὰ σταυρωθῶ, νὰ φάγω μαζῆ σας τοῦτο τὸ πάσχα· 16 Σᾶς λέγω δὲ τοῦτο, ὅτι αὐτὸ εἶναι τὸ τελευταῖον μου πάσχα καὶ δὲν θὰ φάγω πλέον μαζῆ σας ἀπὸ αὐτό, μέχρι ὅτου τοῦτο ὁλοκληρωθῇ εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, ὁπότε ἡ ἐπικοινωνία καὶ ἑνότης μεταξύ μας θὰ εἶναι πλήρης καὶ αἰωνία». 17 Καὶ ἀφοῦ ἔλαβε ἀπὸ τοὺς μαθητὰς τὸ ποτήριον μὲ τὸν οἶνον, εὐχαρίστησε τὸν Θεὸν καὶ τὸ ἔδωκε εἰς αὐτούς, ὅπως ἐσυνιθίζετο πάντοτε εἰς τὴν ἀρχὴν κάθε ἐπισήμου δείπνου, καὶ τοὺς εἶπε· «λάβετε τοῦτο καὶ μοιράσατέ το μεταξύ σας, ὥστε νὰ πίωμεν ὅλοι ἀπὸ αὐτό, εἰς δεῖγμα τῆς ἀγάπης ποὺ μᾶς συνδέει. 18 Διότι σᾶς λέγω, ὅτι δὲν θὰ ξαναπιῶ ἀπὸ τὸ προϊὸν αὐτὸ τῆς ἀμπέλου, ἕως ὅτου ἔλθῃ ἡ χαρμόσυνος βασιλεία τοῦ Θεοῦ» 19 Καὶ ἀφοῦ ἐπῆρε εἰς τὰ χέρια του ἄρτον, εὐχαρίστησε τὸν Θεόν, ἔκοψεν εἰς τεμάχια τὸν ἄρτον, ἔδωκεν εἰς αὐτοὺς καὶ εἶπεν· «αὐτό, ποὺ σᾶς δίδω τώρα, δὲν εἶναι κοινὸς καὶ συνήθης ἄρτος. Εἶναι αὐτὸ τοῦτο τὸ σῶμα μου, τὸ ὁποῖον μετ’ ὀλίγον παραδίδεται θυσία ἐπάνω εἰς τὸν σταυρὸν διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων. Τοῦτο νὰ πράττετε πάντοτε, διὰ νὰ φέρετε ζωηρὰ εἰς τὴν μνήμην σας τὴν θυσίαν, τὴν ὁποίαν ἐγὼ προσφέρω εἰς σωτηρίαν, ὄχι μόνον ἰδικήν σας, ἀλλὰ καὶ ὅλου τοῦ κόσμου». 20 Ἐπίσης ὅταν ἐτελείωσε τὸ δεῖπνον ἐπῆρε τὸ ποτήριον, εὐχαρίστησε τὸν οὐράνιον πατέρα, τὸ ἔδωκε εἰς τοὺς μαθητὰς καὶ εἶπε· «αὐτὸ ποὺ περιέχεται μέσα εἰς τὸ ποτήριον δὲν εἶναι πλέον οἶνος. Εἶναι ἡ Καινὴ Διαθήκη, ποὺ ἐπικυρώνεται μὲ τὸ αἷμά μου, τὸ ὁποῖον ἐντὸς ὀλίγου θὰ χυθῇ διὰ τὴν σωτηρίαν σας. 21 Ἀλλ’ ἐνῶ ἐγὼ προσφέρω τὴν μεγάλην θυσίαν καὶ καθιερώνω τὴν νέαν διαθήκην μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ἰδοὺ τὸ χέρι ἐκείνου, ποὺ  μὲ παραδίδει εἰς τοὺς σταυρωτάς μου, εἶναι μαζῆ μου εἰς τὴν τράπεζαν αὐτὴν καὶ βουτᾷ τὸν ἄρτον εἰς τὸ αὐτὸ μὲ ἐμὲ πιάτο. 22 Καὶ ὁ μὲν υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου προχωρεῖ τὸν δρόμον του, ὅπως ὁ οὐράνιος Πατὴρ ὥρισε. Ἀλλὰ ἀλλοίμονον εἰς τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον, διὰ τοῦ ὁποίου ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδεται εἰς τοὺς σταυρωτάς». 23 Καὶ αὐτοὶ ἤρχισαν νὰ συζητοῦν μεταξύ των, ποῖος τάχα ἀπὸ αὐτοὺς θὰ ἦτο ἐκεῖνος, ποὺ ἔμελλε νὰ διαπράξῃ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα. 24 Ἔγινε ὅμως καὶ φιλονεικίαν μεταξύ των περὶ τοῦ ποῖος ἀπὸ αὐτοὺς ἐθεωρεῖτο πρῶτος. 25 Ὁ δὲ Κύριος τοὺς εἶπε· «οἱ βασιλεῖς τῶν ἐθνῶν κυριαρχοῦν ἐπάνω εἰς τὰ ἔθνη μὲ τὴν δύναμιν καὶ τὴν βίαν. Καὶ αὐτοί, ποὺ ἔχουν ἐξουσίαν ἐπάνω εἰς τὰ ἔθνη καὶ ταλαιπωροῦν τὰ ἔθνη, ἀνακηρύσσονται ἀπὸ τοὺς κόλακας, κατ’ ἀνάγκην δὲ καὶ ἀπὸ τὸν λαόν, εὐργέται. 26 Σεῖς ὅμως δὲν πρέπει νὰ κάνετε ὅπως ἐκεῖνοι, ἀλλὰ ὁ μεγαλύτερος μεταξύ σας ἂς γίνῃ ὅπως ὁ νεώτερος, ὁ ὁποῖος καθὸ νεώτερος ἔχει τὴν ὑποχρέωσιν νὰ ὑπηρετῇ τοὺς ἄλλους. Καὶ ὁ ἀνώτερος μεταξύ σας, ἂς ὑπηρετῇ σὰν δοῦλος τοὺς ἄλλους. 27 Διότι ποῖος εἶναι ἀνώτερος; Ἐκεῖνος ποὺ κάθεται εἰς τὸ τραπέζι καὶ τρώγει ἢ ἐκεῖνος ποῦ ὄρθιος τὸν ὑπηρετεῖ; Δὲν εἶναι ἀνώτερος αὐτὸς ποὺ κάθεται εἰς τὸ τραπέζι; Ἀσφαλῶς. Καὶ ὅμως ἐγὼ ὁ διδάσκαλος καὶ ὁ Κύριος σας, εἶμαι μεταξύ σας ὡς ὑπηρέτης, ποὺ σᾶς ἐξυπηρετεῖ. 28 Σεῖς, οἱ μαθηταί μου, εἶσθε ἐκεῖνοι ποὺ ἐμείνατε μαζῆ μου ὅλο τὸ διάστημα τῶν δοκιμασιῶν μου καὶ τῶν διωγμῶν, καὶ δὲν ἐκλονισθήκατε εἰς τὴν πίστιν. 29 Καὶ ἐγώ, διὰ νὰ ἀνταμείψω τὴν ἀφοσίωσιν σας, σᾶς ὑπόσχομαι βασιλείαν, ὅπως καὶ ὁ  Πατὴρ ὥρισε καὶ ἔδωσεν εἰς ἐμὲ βασιλείαν καὶ ἀξίωμα βασιλέως. 30 Καὶ μία ἀπολαυὴ αὐτῆς τῆς ὑποσχέσεώς μου εἶναι νὰ τρώγετε καὶ νὰ πίνετε ἐπὶ τῆς τραπέζης μου εἰς τὴν βασιλείαν μου, νὰ ἀπολαμβάνετε τὰ ἀνεκτίμητα ἀγαθὰ τῆς αἰωνίου ζωῆς. Καὶ τὸ ἐπίσης σπουδαῖον, θὰ καθίσετε ἐπάνω εἰς θρόνους, διὰ νὰ δικάζετε τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. 31 Μείνατε, λοιπόν, πιστοὶ μέχρι τέλους, διότι θὰ ἀντικρύσετε πολλοὺς πειρασμούς». Εἶπε δὲ ἀκόμη ὁ Κύριος· «Σίμων, Σίμων, ἰδοὺ ὁ σατανᾶς ἐζήτησε τὴν ἄδειαν ἀπὸ τὸν Θεὸν νὰ σᾶς συγκλονίσῃ καὶ σᾶς ξεσκονίσῃ, ὡσὰν τὸ σιτάρι μέσα εἰς τὸ κόσκινο. 32 Καὶ ἐγὼ προσευχήθηκα γιὰ σένα, νὰ μὴ χαθῇ ἡ πίστις σου. Καὶ σύ, ὅταν κάποτε μετανοημένος ἐπιστρέψῃς κοντά μου, στήριξε τοὺς ἀδελφούς σου καὶ μὲ τοὺς λόγους σου καὶ μὲ τὸ παράδειγμα τῆς μετανοίας σου». 33 Ὁ Πέτρος ὅμως, σὰν διαμαρτυρόμενος δι’ αὐτό ποὺ ἀπεκάλυψε ὁ Κύριος, τοῦ εἶπε· «Κύριε, εἶμαι ἕτοιμος νὰ βαδίσω μαζῆ σου εἰς φυλακὴν καὶ εἰς θάνατον». 34 Ὁ δὲ Κύριος τοῦ εἶπε· «σὲ διαβεβαιώνω, Πέτρε, ὅτι δὲν θὰ λαλήσῃ κατὰ τὴν νύκτα αὐτὴν ὁ πετεινός, πρὶν σὺ τρεῖς φορὲς μὲ ἀπαρνηθῇς καὶ διακηρύξῃς ὅτι δὲν μὲ γνωρίζεις». 35 Καὶ εἶπεν εἰς αὐτούς· «ὅταν σᾶς ἔστειλα κατὰ τὴν πρώτην περιοδείαν σας χωρὶς χρήματα, χωρὶς ταξιδιωτικὸ σακκίδιο καὶ χωρὶς ὑποδήματα, μήπως ἐστερηθήκατε τίποτε;». Ἐκεῖνοι δὲ ἀπήντησαν· «ὄχι,τίποτε δὲν ἐστερηθήκαμε». 36 Εἶπε λοιπὸν εἰς αὐτούς· «τὰ πράγματα τώρα ἀλλάζουν καὶ πρέπει νὰ εἶσθε συνετοὶ καὶ προνοητικοί, διότι θὰ συναντήσετε δυσκολίας. Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει βαλάντιον, ἂς τὸ πάρῃ μαζῆ του, διότι θὰ τοῦ χρειασθοῦν χρήματα, πρὸς συντήρησίν του. Τὸ ἴδιο ἂς κάμῃ καὶ ἐκεῖνος ποὺ ἔχει σακκίδιο· ἂς τὸ πάρῃ γεμᾶτο τρόφιμα καὶ ἂς πωλήσῃ τὸ ἔνδυμά του ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἔχει μάχαιραν, διὰ νὰ ἀγοράσῃ. 37 Ὁ ἄσπονδος πόλεμος ἔχει τώρα ἀρχίσει ἐναντίον μου. Διότι σᾶς λέγω ὅτι πρέπει νὰ ἐκπληρωθῇ εἰς ἐμὲ τώρα καὶ τοῦτο ἀκόμα, ποὺ ἔχει γραφῆ ἀπὸ τὸν προφήτην Ἡσαΐαν, τὸ· Καὶ μεταξὺ ἀνόμων καὶ κακούργων συγκαταριθμήθηκε, διὰ νὰ τιμωρηθῇ μαζῆ μὲ αὐτοὺς ὡς ἄνομος. Πρέπει νὰ γίνῃ καὶ αὐτό, διότι ὅσα ἔχουν προφητευθῆ περὶ ἐμοῦ παίρνουν τώρα τέλος καὶ πλήρη πραγματοποίησιν». 38 Οἱ δὲ μαθηταί, ποὺ δὲν ἐκατάλαβαν τὸ ἀλληγορικὸν νόημα τῶν λόγων του, εἶπαν· «Κύριε, ἰδού, ὑπάρχουν ἐδῶ δύο μάχαιραι». Ὁ δὲ Κύριος τοὺς εἶπε· «φθάνει ἕως ἐδῶ· ἂς σταματήσωμε τὴν συζήτησιν». 39 Καὶ ἀφοῦ ἐβγῆκεν ἐπῆγε, ὅπως ἐσυνήθιζε, εἰς τὸ ὅρος τῶν Ἐλαιῶν· τὸν ἠκολούθησαν δὲ καὶ οἱ μαθηταί του.