Απόστολος: Ρωμ. ε’ 17-21, στ’ 1-2
Ἀδελφοί, εἰ τῷ τοῦ ἑνὸς παραπτώματι ὁ θάνατος ἐβασίλευσε διὰ τοῦ ἑνός, πολλῷ μᾶλλον οἱ τὴν περισσείαν τῆς χάριτος καὶ τῆς δωρεᾶς τῆς δικαιοσύνης λαμβάνοντες ἐν ζωῇ βασιλεύσουσι διὰ τοῦ ἑνὸς ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. ῎Αρα οὖν ὡς δι᾿ ἑνὸς παραπτώματος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς κατάκριμα, οὕτω καὶ δι᾿ ἑνὸς δικαιώματος εἰς πάντας ἀνθρώπους· εἰς δικαίωσιν ζωῆς. Ὥσπερ γὰρ διὰ τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου ἁμαρτωλοὶ κατεστάθησαν οἱ πολλοί, οὕτω καὶ διὰ τῆς ὑπακοῆς τοῦ ἑνὸς δίκαιοι κατασταθήσονται οἱ πολλοί. Νόμος δὲ παρεισῆλθεν ἵνα πλεονάσῃ τὸ παράπτωμα. Οὗ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις, ἵνα ὥσπερ ἐβασίλευσεν ἡ ἁμαρτία ἐν τῷ θανάτῳ, οὕτω καὶ ἡ χάρις βασιλεύσῃ διὰ δικαιοσύνης εἰς ζωὴν αἰώνιον διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν. Τί οὖν ἐροῦμεν; ἐπιμενοῦμεν τῇ ἁμαρτίᾳ ἵνα ἡ χάρις πλεονάσῃ; Μὴ γένοιτο. Οἵτινες ἀπεθάνομεν τῇ ἁμαρτίᾳ, πῶς ἔτι ζήσομεν ἐν αὐτῇ;
Νεοελληνική απόδοση:
Αδελφοί, 17 εάν διά του αμαρτήματος του ενός εβασίλευσε ο θάνατος διά του ενός, τότε πολύ περισσότερον εκείνοι που παίρνουν την υπεράφθονη χάριν και την δικαίωσιν ως δώρον θα βασιλεύσουν εις την ζωήν διά του ενός Ιησού Χριστού. 18 Ώστε λοιπόν, καθώς το αποτέλεσμα της παρακοής του ενός ήτο η καταδίκη όλων των ανθρώπων, έτσι και το αποτέλεσμα μιάς δικαίας πράξεως ήτο δικαίωσις και ζωή δι’ όλους τους ανθρώπους. 19 Διότι όπως διά της παρακοής του ενός ανθρώπου οι πολλοί έγιναν αμαρτωλοί, έτσι και διά της υπακοής του ενός θα λάβουν δικαίωσιν οι πολλοί. 20 Ο νόμος παρεισέφρυσε διά να πολλαπλασιασθούν αι παραβάσεις, αλλ’ όπου πολλαπλασιάσθηκε η αμαρτία, εκεί ξεχείλισε η χάρις, ώστε, 21 καθώς εβασίλευσε η αμαρτία διά μέσου του θανάτου, έτσι να βασιλεύση και η χάρις διά της δωρεάν δικαιώσεως, με αποτέλεσμα την αιώνιον ζωήν διά του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας. 1 Τι θα πούμε λοιπόν; Θα επιμένωμεν εις την αμαρτίαν διά να πλεονάση η χάρις; Μη γένοιτο. 2 Εμείς που επεθάναμε ως προς την αμαρτίαν, πως μπορούμε να ζούμε ακόμη μέσα σ’ αυτήν;
__________________
Ιερόν Ευαγγέλιο: Ματθ. θ΄14-17
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ προσῆλθον τῷ Ἰησοῦ οἱ μαθηταὶ Ἰωάννου λέγοντες· Διὰ τί ἡμεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι νηστεύομεν πολλά, οἱ δὲ μαθηταί σου οὐ νηστεύουσι; 15καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Μὴ δύνανται οἱ υἱοὶ τοῦ νυμφῶνος πενθεῖν ἐφ’ ὅσον μετ’ αὐτῶν ἐστιν ὁ νυμφίος; ἐλεύσονται δὲ ἡμέραι, ὅταν ἀπαρθῇ ἀπ’ αὐτῶν ὁ νυμφίος, καὶ τότε νηστεύσουσιν. 16οὐδεὶς δὲ ἐπιβάλλει ἐπίβλημα ῥάκους ἀγνάφου ἐπὶ ἱματίῳ παλαιῷ· αἴρει γὰρ τὸ πλήρωμα αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ ἱματίου, καὶ χεῖρον σχίσμα γίνεται. 17οὐδὲ βάλλουσιν οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς παλαιούς· εἰ δὲ μήγε, ῥήγνυνται οἱ ἀσκοί, καὶ ὁ οἶνος ἐκχεῖται καὶ οἱ ἀσκοὶ ἀπολλοῦνται· ἀλλὰ οἶνον νέον εἰς ἀσκοὺς βάλλουσι καινούς, καὶ ἀμφότεροι συντηροῦνται.
Νεοελληνική απόδοση:
Εκείνο τον καιρό, 14 έρχονται προς τον Ιησού οι μαθηταί του Ιωάννου και του λέγουν, «Γιατί εμείς και οι Φαρισαίοι νηστεύομεν πολύ, οι δε μαθηταί σου δεν νηστεύουν;». 15 Και ο Ιησούς τους είπε, «Μπορούν οι καλεσμένοι εις τον γάμον να πενθούν, όσον καιρόν ο γαμβρός είναι μαζί τους; Θα έλθουν όμως ημέρες, που θα τους πάρουν τον γαμβρόν, και τότε θα νηστέψουν. 16 Κανείς δεν βάζει μπάλωμα από καινούργιο ύφασμα σε παληό ένδυμα, διότι το συμπλήρωμα τραβά το ένδυμα και το σχίσιμο γίνεται χειρότερο. 17 Ούτε βάζουν καινούργιο κρασί σε παληά ασκιά, διότι τότε σχίζονται τα ασκιά, και το κρασί χύνεται και τα ασκιά καταστρέφονται, αλλά καινούργιο κρασί βάζουν σε καινούργια ασκιά και έτσι και τα δύο διατηρούνται».
Άγιος Παντελεήμων Χαλέπας Χανίων 